خیلی فکر میکنم به آدمهای که اینجا میبینم
به کسانی که در یک دایره کوچک جا میگیرند
حجم ندارند لمس نمیشوند
نه گرمند نه سردند
تمام خشونت ، تمام عشق ، تمام نفرتشان فقط جمله ایست که نوشته میشود
حتی صدای شان هم نیست
در بهترین حالت فقط چراغی هستند که روشن و یا خاموش میشوند
رفتنشان مثل آمدنشان بیصداست
مثل بودنیست که اصلاً نیست
فقط یک چیز مشترک است
تنهاییمان...